Göz kırpar bacadan

Göz kırptı yılbaşı kapının ardından... Kendimi mahrum bırakmanın bir anlamı yok. Madem artık eski düzende çalışmıyorum, madem artık kendi özgürlüğümdeyim, o zaman yılbaşı öncesinin gününü de istediğim gibi geçirebilirim. Yarının sofrası için alışveriş zamanı... 

Bacadan göz kırpan Noel Baba:)

İstanbul bu sene daha bir sönük, yılbaşı süsleri daha bir az, hangi zihniyetten ötürü bilemedim. Eskiden cadde bile pırıl pırıl olurdu, bu sene birkaç mağaza da asmasa ışık mışık olmayacak. Dün akşam Taksim'deydim ve orada bile meydan soluk, biri yanan, diğer yanmayan şeklinde sıralanmış lambalarla boynu bükük, birkaç sene önce böyle miydi? Geçen seneye göre bile baya fark var.

Uzun süredir hazırlandığım bir dersim vardı bu sabah. Onu mutlulukla arkamda bırakınca, takvimde de 2010'un son gününe bir kala yazınca, "çık dışarıyaaaaaaaa" diye bağırdım kalbimden. Çizmelerini giy, bereni tak ve fırla....

Çok sevdiğim, şekerpare candostum da okulu kırıp bana eşlik edince, çene çene çene, gez dolan, yine çene:) Sohbet muhabbet ve alışveriş curcunası ile keyifle geçti bugün. Daha bitmedi o ayrı... 

Yarın akşam için içimde bir heyecan başladı. Nedendir bilirim, yıllardır bu böyledir bende. Anneannemden geçen bir huy, hep özenirdi özel günlere. Haksız da değil, yarın onun doğum günü. Özel insanlar ve özel günler...Aynı gelenek annemde yoktur, anneannem özenir hep. İnsan annesinin değil, anneannesinin torunu oluyor sanırım. Ben öyleyim. Bu sene ondan uzaktayım ve onun sofrasına yakın bir şeyler hazırlamak için elimden geleni yapacağım. Bugün az yiyip, yarın karnımı iyice şımartacağım. Yarın bardaklar anneannem için de kalkacak bu evde! Sevgi dolu, sağlık dolu bir yıl diliyorum önce kendisine sonra herkese.