Keşfim Kuzguncuk

Ne büyük bir şehir. Keşfedilecek ne çok yer var. Girilmedik kaç sokak, oturmadık kaç mekan, içilmedik kaç bardak kahve ya da çay var... Önümde güzel iki şehir, ikisininde ortak noktası ilk harfi. Biri yaşadığım İstanbul, biri doğduğum İzmir. Bu yıl dileğim keşiflerden yana olacak...

Yıllardır İzmir'de olan ben lise sonrası mekanı terk etmiştim. Yeni yıla girmeden önce, bu sene gittiğim en güzel mekana gittim İzmir'de. İlk kez gittim, acaba ben lisedeyken yok muydu, bilemiyorum. Arka Sokak isimli cafe, harika ötesi sıcak çikolata yapıyorlar. Çok sevdiğim bir dost ve sevgilimle oradaydık. Öyle bir sıcak çikolata içtik ki, 2012 yılında bir daha tatlı yemesem bile olur. Tatlı bir keşif oldu.

Yıla adım attığımız her günü tek tek tertemiz ajandalara çizmeye başlarken, günlerden ayın 3'nü gösterirken, güneş yine gökyüzündeydi. Yoğunluktan, yorgunluktan etrafımdaki enerjilerin zihnimde yarattığı bulutları atmak üzere çok istediğim bir yere gittim bugün. Kuzguncuk'a.


Bazı yerler vardır. Sonsuza kadar o noktada oturabileceğinizi hissedersiniz. Kuzguncuk, Çınaraltı kahvesi sanırım sık sık gideceğim bir yer bu yıl. Sene bitmeden keşfettim. Geç kalmışsın denebilir, zamanı şimdiymiş derim. Bugün dayanamadım ve yine gittim. Can Yücel'in enerjisini hissedebileceğiniz, huzur dolu, kitap okunası, çay içilesi, yazı yazılabilecek mis gibi bir mekan. Ama ben bugün çok sevdiğim Zero'yla gittim. 


Dostumla beraber, denize karşı oturuldu, en güzel tostlar lüpletildi tarafımca. Öyle bir insan ki kendisi, karşısına oturduğumda kocaman yeşil gözleriyle bir ışık gibi bakıyor ve harika tespitlerde bulunuyor. Varsa korkularım, siliyor viledayla, kaygılarımı arap sabunuyla ruhumdan temizliyor, yanından ayrılırken yumoşla yıkanmış gibi oluyorum. Rahatlıyorum, kendime geliyorum. Var böyle insanlar hayatımızda, bize enerji veren, iyi ki de varlar. Sizi sanki sizden iyi tanıyan ve "korkma hayattan" diye unuttuğunuzda hatırlatan.

Yalnız olamayız hayatta, yalnız yaşamak mümkün değil. Bunu kendimizle başbaşa kaldığımız zamanlarla birbirine karıştırmamamız lazım. Birliktelikten, sevgiden kötülük doğmaz. Saf duygular insana zarar vermez. Var olan egolarımızla bencillik birbirine karışmamalı, içinizden geldiği gibi olmalı hayat. İçimizden ne geliyorsa, başımıza da o geliyor çünkü. Aksini iddia eden?

Ben de kendiyle baş başa kalmaya bayılan biriyim. Kendimle başbaşa kalıp kitap okumak, yazı yazmak, resim yapmak, müzik dinlemek ve elbette yoga yapmak hayatta vazgeçemeyeceğim şeyler. Bunlar olmayınca, hırçınlaşabiliyorum. Ama dostlardan, aileden, sevgiliden tamamen uzaklaşmak, yapayalnız kalmak, belki de birçok insanın kabusudur. İnsan insanla güzel. Aradaki mesafeyi insan yaşı ilerledikçe bir profesör gibi ayarlayabiliyor sanırım. " Sen, beş metre takip mesafesini koru..." ya da "Sen canımıniçi, iyice yaklaş" ya da "Lütfen yaklaşmayınız..." gibi:)

Yaklaşma demişken, yeni yılda güzel bir yoga kursum başlıyor. Yoga yaparak kendinize yaklaşmayı, rahatlamayı, fiziksel ve zihinsel dengenizi yakalamayı gerçekleştirebilirsiniz. 5 hafta sürecek olan yoga kursu, yogaya başlamak isteyen ya da bir dönem başlayıp bırakmış ama devam etmek isteyenlere yönelik. Sadece uygulama değil, aynı zamanda yoga felsefesinden de bahsedeceğimiz bir kurs olacak. 14 ocak cumartesi ilk ders. Her cumartesi saat 11-12.30 arası Yaşam Yolu'ndaki kursa ilgilenen herkesi bekliyorum. 


Sevgiler.

Keyifli bir Ocak ayı dilerim:)