Hey sisters!

Kadınlar günü. Anneler. Kızlar. Kız anneleri. Yönetici kadınlar. Oğlan anneleri. Oğulları. Kadınlar…

Kız kardeşler nerede kaldı?



Sarah Detweiler- Soul Sisters



Kadının kadına yaptığını, erkek erkeğe yapmıyor. Hiç bu hisse kapılan, böyle bir cümlenin beyninde vizyona girecek koca bir film afişi gibi parıldadığını gören oldu mu?

Kızlar toplantısında geçen gün, ortak nokta yine buraya gelmişti. Kadın olmak güzel bir hediyeydi. Dünyaya gelen her canlının kendine has özellikleri vardı ama anaçlık, doğurganlık, dişi olma hali, yaratabilme imkanı pahabiçilemezdi.

Gel gör ki, yaratınca insan bebeğini, onla kurduğu ilişki, kendiyle kurduğu ilişki, zincirleme devam eden ilişkileri öyle bir etkiliyordu ki. Anneler çocuklarına “aşırı” aşkla yaklaşıyordu. Elbette, ne güzel, aşk güzel şey. Ama bazı anne çocuk ilişkilerinde bu sonradan, mesela yaş oluyor ben diyeyim 30 sen de ne istersen, tuhaf bir hal alabiliyor. Hastalıklı.

Anneannemden hep dinlendirdim, kayınvalidesi çok çektirmiş. Dedem dermiş ki, “annem bir yana dünya bir yana”. Seven bir kadının eşinden duymasını isteyeceği kaçıncı cümle, bir an yazamıyorum. Nitekim sözde kalmıyor ya bir şeyler, eylemde de dünya bir yana olunca, insan saçını başını yolası geliyor. Oysa vakit geçince, dedem bir baktı ki, hep yanında olan anneannemdi. Onu tüm sözlerine rağmen sevdi, annesi gitti ama kendisi yanında. Hala.

Anne sevilir, ama anne sevgisi eşle karışmamalı. Baba sendromu da oluyordur mutlaka, ama sanki bizim toplumda, kulaklarım bana ağırlıklı olarak ana oğul sendromlarını dinletiyor.

Ha, bir de şu iş yeri cadıları var. Cadı bile tatlı kalır. Koca koca pozisyonlara gelmiş, “sözde” mevki sahibi kişiler, altında çalışan daha henüz umutları olan, yeni yola çıkmış olan genç kadınlara ellerinden geleni esirgemiyorlar. Bir sürü zehirli söz, anlamsız tavır. Bugüne kadar çalıştığım erkek ve kadın yöneticilere bakınca, erkeklerin çok daha insani tavırlar sergiledikleri gözlemliyorum. İstifa etmeniz için sizi iyice sınıra getiren, özellikle de iletişim kuramayan, bence kurmak istemeyen tonlarca kadın yönetici var. Ben beraber çalışılmasına rağmen emaile geri dönmeyen, telefonunu açmayan alakasız kadınlarla bile karşılaştım. Samimiyet yok, maske her daim suratta. Çok yaşayın siz. Hep gelin dönüp dönüp buraya.

Kadın kadının en büyük tehlikesi. Tanrıya çok şükür kurumsal bir yerde çalışmıyorum ama efsanevi hikayeleri duyuyorum çevremden. Üst pozisyondaki bir kadın, yeni altına gelen ama kendisine bir gıdım yaklaşan pozisyondaki kadına ürün bilgisi vermesi gerekirken, özenle bundan kaçınıyor. Çekinmiyor, "vermem sana bilgi" diyor. Yaklaşan yeni kadın, bilgiyi alırsa, çalabilir sandalyesini gibi hep bir paranoya. Mesela… Bu basit ve olağan bir örnek oldu.

Neden kadın kadına böyle davranır? Neden bir kadının yanındaki erkek avlanır? Neden anneler oğullarını paylaşamazlar? Oğlanlar neden böylesine kavram karmaşası yaşarlar, beni aşar bu durumlar. Ben zaten, kadının kadını desteklemesinden, kol kanat germesinden yanayım. Yere düşürmek yakışmıyor.

Kadınlar kadınlarla yarışıyor. Oysa zor durumdayken, kadının en iyi anlayacak olan yine bir kadın oluyor. Kız kardeş ya da abla gibi. Tek çocuk olabilirsiniz, bu kız kardeşliğe engel değil. Ben böylesine güzel bir çembere sahibim. Bir kız kardeş, kadın gücü çember dostluğum var ki, çok güzel bir enerji ağıyla birbirimize bağlıyız. Herkesin ortak kadın travmaları var. Hatta birçoğumuzda aynı kraliçe kadın bile yer alıyor. Ama biz bakınca tüm bu kadın sorunlarına, birbirimize daha bir destek oluyoruz. Birimizin anlamadığı soruna, bir diğerimizden harika bir açıklama, yorum, akıl geliyor. Akıl alıyoruz, yaralarımızı tedavi ediyoruz, gülüyoruz ve eğleniyoruz. Bence kadın gücü böyle işlemeli. Kadın kadına destek olmalı. Kadınlar kız kardeşlerine sahip çıkmalı. Kol kola. Omuz omuza.