Gölgem yalnız değil

Bir yazıya başlık atarak başlamak doğru mudur? Evet, hayır ya da her neyse. İçimden yazmak geliyor. Etkisi geçer de unuturum diye korkuyorum belki. Bugün gördüğüm ve hayran kaldığım bir kare vardı. Kendi evimde gerçekleşti bu kare. Ve gördüğüm sadece gölgemdi...

Eski bir evde oturuyorum. Öğrenciyken bu evde oturmaya başladım. Evlendim halen bu evdeyim ama oturduğum evi çok seviyorum. Huzurludur, eve gelen arkadaşlar, dostlar bile her zaman onay verir bu konuda, bir anda anlarlar evin enerjisini. Evlenmeden önce duvarların rengini sanki bilerek grimavi tonunda yaptırmışım; henüz başka bir mesleğim olmasına rağmen ve salonumu sadece oturmak amaçlı kullanırken bile, çok sade olmayı tercih etmiştim. Duvarlar olabildiğince boş, eşyalar da az olmalıydı. Sanki evimi işim için de kullanacağımı biliyormuşum. Bir iki hareketle salonum rahatça ufak bir yoga stüdyosuna dönüşür oldu nitekim.

Bu akşam özel bir dersim vardı. 3 kişilik bir gruba verdiğim bu derste odanın loş ve mumlu ışığı bir anda duvarda gölgemi görmemi sağladı. Önce duvara arkamı vermiştim, sonra duruşum değiştirip yüzümü duvara dönünce gölgemle karşılaştım.

 "Derin bir nefes al, sol kol yukarı" dedim. Duvarda önce kendi silüetimi gördüm, sonra kolum uzadı. Önce kendi kolum, ardından öğrencilerimin kolu kalktı. Önce kendi nefesimi duygum, sonra arkamdaki nefeslerin sesi geldi. Duvarda gördüğüm benim gölgemdi, gözlerim gölgemle buluşunca önce ürktü, bana ilk bakışta yabancı geldi, bir iki saniye sonra bana ait olduğu anladım. Dışardan böyle gözüktüğümü bilmiyordum. Kim bilebilir ki zaten dışarıdan nasıl gözüktüğünü?

Aynada değildi yansımam, duvarın üzerindeydi. Önce benim kolumun gölgesi, ardından üç farklı kolun gölgesi. Kalbimden geçenleri etkileyici, büyüleyici kelimesiyle anlatmama yeter mi emin değilim. Gördüğüm bu görüntü beni  mutlu etti, çünkü daha önce kendime hiç bu açıdan, hiç bu renklerle bakmamıştım. Böylesine müteessir olmamıştım içinde yer aldığım bir kareden. Gölgenin hali farklı oluyor, silüetleri tamamlamak sana kalıyor; yoğun bir ışıkla şekilmiş siyah beyaz bir fotoğraf gibi. Gölgemi yalnız bırakmayan gölgelere, nefesime eşlik eden nefeslere teşekkür ederim.

Gölge...
Yüzünü güneşe çeviren insan, gölge görmez. Helen Keller
Arkadaşlık her zaman gölge veren bir ağaçtır. Colaridge
Gölge etme, başka ihsan istemem. Diyojen