Arka arkaya vuruyor beni kalbimden. Ne kadar zaman oldu ona kulak vermeyeli...
Bazen internet ile kalben bir bağlantım olduğunu düşünüyorum. Ruh halime göre bir şeyler çal dedim Fizy'e. Ne dinlesem bilemedim, "ruh halin ne" diye sorunca, sakin dedim, sakin olsun diye. Dido çıktı karşıma...
Hemen açtım Dido'nun tüm şarkılarını baştan aşağıya dinliyorum. Tüm lise yıllarım, ardından üniversite derken bana eşlik etti Dido uzaklardan. Şarkı sözlerinde beni tanırcasına ya da benim ruh ikizim gibi benzer hisleri dile getirdi.
Benim terapi müziğim gibiydi. Aşık olunca onu dinlerdim, kafam karışınca, kalbim kaşınınca, sonra biraz kırılınca, yine yapışınca. Her aşamada iyi gelirdi. Bu gece kalbimde değil ama kafamda bir sakinlik oluşmayınca, falımda çıkınca, hatırladım onu yine. Çalma listelerimi tazelerken, bazen eskiyi atmak istiyor insan, geçmişinden hisleri geleceğe taşımak istemiyor, biz de öyle olduk bir ara sanırım onunla. "Yeter be Dido" oldum, "artık gel kendine"...
Biraz hatırlayarak, hafızamda tozlanmış şarkı sözlerinin zincir misali dilimden dökülmelerine şaşırarak yazıyorum. Nasıl iyi geldin bana bu Ekim akşamında. Thank you!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder